بچگی بنماییییم ...

افسوس که نامه جوانی طی شد

آن تازه بهار زندگانی دی شد

آن مرغ طرب که نام او بود شباب

افسوس ندانم که کی آمد و کی شد

تو اینکه آدم زود عمرش میگذره و باید قدرش رو بدونه شکی نیست ، ولی کاش اینقدری که همه رو این جریان تاکید می کردن ، رو اینکه آدم باید بچگی کنه ، جوونی کنه ، تا بزرگ شه ، تاکید می کردن ، جدی میگما ، دیدین گاهی آدما از سنشون خیلی بزرگترن ، وقتی رفتار و حرفای یکی رو می شنوی فکر می کنی قشنگ چند سالی از خودش بزرگتره !!! گاهی هم عکسشه ! ، به قول یکی ، آدم گنده ! اندازه بچه هم حالیش نیست ، کلی باید باهاش سر کله بزنی که یه موضوع کاملا منطقی رو بهش بقبولونی ، گاهی فکر می کنم اینطور آدما وقتی کوچولو بودن ، خوب بچگی نکردن ، حالا که بزرگ شدن ، می خوان جبران کنن ، واسه همین هم معمولا غیر قابل تحمل می شن ، فرق نداره ، تو دوران جوونی هم همینه ، اگه درست جوونی نکنیم ، بعدا واسه خودمون و آدمای اطرافمون مشکل درست می کنیم ...