سال ۸۸ - سفر کربلا - دوستی ...

سلام

این پستم واقعا 3 تا پسته

اول نوشت :

سال ۸۷ داره کم کم بار و بندیلش رو می بنده ، به شخصه سال خیلی خوبی نداشتم ، خوشی های زود گذر ، از اول سال ، و بعدش غم و غصه های طولانی.

بدترین خاطره‌ام از دست دادن یه دوسته ، کسی که خیلی روم حساب باز کرده بود ، منم مثه داداش نداشتم دوستش داشتم و البته دارم ، ولی یه سوء تفاهم باعث شد به کل این دوستی الان حتی به یه دشمنی تبدیل بشه (از طرف اون) ، حتی حاضر نیست براش توضیح بدم ، اگه الان اینا رو هم اینجا می نویسم چون می دونم نمی خونه ...

و خیلی خاطره های بد دیگه ...

یکی از بهترین اتفاق هایی هم که افتاد ، سلامتی نسبی پدر مادرم بود ، وقتی بعد از 14 15 سال به آرامش برسی قدرش رو می دونی ... ، ایشاالله خدا همه مریض ها رو شفا بده ...

و یه سری اتفاق های خوب دیگه ...

امسال هم گذشت و من تنها تر شدم ، حتی تنها تر از قبل ...

به هر حال عید همگی پیش پیش مبارک ، ایشاالله یه سال خوب و سراسر شادی و آرامش داشته باشین ...

لحظه تحویل سال دعا یادتون نره ، واسه همه ، اون گوشه موشه های دلتون یه جای کوچیکی هم به من بدین ...

وسط نوشت :

سال ۸۸ داره خوب شروع میشه خدا رو شکر ، یه اتفاق ، یه سفر خوب ، اگه خدا قسمت کنه ، ۸ ام فروردین راهی کربلا ام با یکی از دوستام ، دوستان وبلاگی ، خوبی ای که ندیدین ، بدی ها رو به خوبی بی اندازه خودتون حلال کنین ، اگه هم کاری باید بکنم با کامنت ، پی ام ، اس ام اس یا هر وسیله ارتباطی دیگه اعلام کنین که واسه راضی شدنتون انجام بدم ... ، امیدوارم تا آخر همینجوری تا آخر سال ۸۸ پیش بره ... ، پر باشه از خوشی و سلامتی هم واسه دوستام ، هم واسه خانواده ، هم واسه خودمون ! هم واسه همه ... ، خیلی دوست دارم این غم هایی هم که از امسال تو دلم مونده تو همین چند روزه آخر سال پاک بشه و بره دنبال کارش ...

آخر نوشت :

یه دوست دارم ، دوست چیه ، یه داداش دارم ، اسمش حسین‌‌ه من یادم نبود ولی یه مدت پیش بهم گفت 11 سال از دوستیمون میگذره و روز به روز صمیمی تر میشیم ... (فک کن ! میشه نصف عمرمون) عزیزی وقتی می خواست احوالش رو ازم بپرسه ، می گفت ، قل‌‌ت کجاست ؟

یادم میاد تو این 11 سال 2 تا خاطره بد داریم کلا ، یکی‌‌ش مال دوران راهنمایی‌‌ه که قهر نصف روزه من و حسین ، 2 تا گروه از بچه ها رو 1 هفته به جون هم انداخت !

یکی هم همین یه مدت پیش بود ، خیلی داغون بودم ، یه شوخی کرد به خودم گرفتم و ناراحت شدم ، sms زد : "بعد 11 سال منو اینجوری شناختی ؟!" شرمدنده‌اش شدم و توضیح دادم که حالم خوش نبوده ، کل این اتفاقات شاید تو 3 دقیقه اتفاق افتاد ! ، و بعد اون 3 دقیقه شدیم همون دو تا دوستای سابق ...

بقیه‌‌اش همش خوبی و خوشی بوده ... از خدا ممنونم که همچین دوستی نصیبم کرد

نمی‌‌دونم چرا خیلی دلم می خواد ازش بنویسم ، باباش شهید شدن ، اونم مث خودم تک فرزنده ، فامیل دور هم هستیم ، حتی گاهی بچه هایی که داداش دارن ، بهمون میگن صمیمیت شماها خیلی بیش از 2 تا داداشه ، شاید ، شایدم باشه ، چون دو تاییمون تنهایی رو درک کردیم و سعی می کنیم واسه همدیگه کم نذاریم ... ، خلاصه که دوستش دارم خیلی تا !

شاید دلم خواست باز در موردش نوشتم ...

خوب باشید ...

--------------------------------

پاورقی :

احتمالا این آخرین پست امسالم باشه ... تا سال دیگه از شرم در امانین