روزنویس !

اول نویس :

... رفتن یعنی پاره کردن همه رشته ها ، همه الفت ها ...

رفتن یعنی جدا شدن از همه یادها ، خاطره ها.

رفتن یعنی پشت کردن به گذشته و پایمال کردن آینده.

رفتن یعنی از دست دادن دوست، دوستی که عزیز است.

دوستی که تمامی خاطرات من است...

ماندن به منزله قبول تناقضات، قبول موهومات و بی راه گوئی ها، قبول کنش های حساب نشده و واکنش های پرت و گمراه کننده...

کنار رودخانه پیدرا نشستم و گریه کردم / پائولوکوئیلو

جالبه هرچیزی هزینه ای داره ، رفتن ... ماندن ... ، این دیگه حساب عقل و دل آدمه که کدوم از کودوم سرتر باشه ...

گه گاه که کتاب می خونم اون قسمت هاییش که به نظرم جالب میاد و حسش میاد ! میذارم اینجا چراش برا خودم هم هنوز سواله !!!

وسط نویس :

دم دمای غروب اساسی دلم میگیره ، یعنی در حدی که اگه یکی کنارم باشه هم میفهمه حتی !!! دلم اون چیزی رو می خواد که شدیدا کمبودش رو حس می کنم ...

یه نکته بی ربط ! : مشترک مورد نظر شدیدا به آب نبات چوبی علاقه مند شده !!! تصمیم گرفتم روزی حداقل ۳ تاشو بخورم !!!

آخر نویس :

یارب این قافله را لطف ازل بدرقه باد / که از او خصم به دام آمد و معشوقه به کام

ماجرای من و معشوق مرا پایان نیست / آنکه آغاز ندارد نپذیرد انجام

هرچند بعد دیدن یه فیلم کمدی (آخر فیلم ازدواج در وقت اضافه میخونه همین دو تا بیتش رو فقط)محض تعویض روحیه ! اونم با یه دوست قدیمی ، این شعره باز شدید حالم رو گرفت ، ولی نمی دونم چرا از اینکه شعرش رو حفظ بودم یه حس خوبی بهم دست داد ، خیلی دوست دارم زیاد بخونم و خاطرم باشه ولی فعلا که سلول های حافظه ترکیدن !!!

یاعلی ...