نگاه - سن - سهراب ... !

اول‌نویس : نگاه

مدیته عجیب حس میکنم آدمای اطرافم یه جور خاصی  نگام می کنن... 

توی کوچه ، خیابون ، دانشگاه(اگه برم !) و و و... 

تا یکی دو روز پیش با خودم میگفتم یه توهم‌ه ، ولی وقتی یکی از دوستام هم بهم گفت چرا اینجوری نگات میکنن بیشتر فکرم مشغولش شد ... 

شاید همه اینا اتفاقی باشه ولی خب گاهی ذهن آدم دنبال یه بهانه‌اس واسه مشغول شدن 

خلاصه که اینجوریا... 

وسط‌نویس : سن

آقا ! واسه من سواله چرا اکثر کسایی که اینجا رو میخونن فک میکنن من سنم کمتر از سن واقعیمه آیا ؟!  خو بچه گانه می نویسم ؟ احساساتم بچه گانه اس ؟ ادبیاتم کمتر از سنم نشون میده ؟! همچنان واسم سواله ...

آخر‌نویس : شعر

تهی بود و نسیمی

سیاهی بود و ستاره‌یی

هستی بود و زمزمه‌یی

لب بود و نیایشی

"من" بود و "تو"یی

نماز و محرابی

سهراب ...

خوب باشید...