...راستش دلم برای خودم می سوزد. این اولین باری است که توی زندگی دلم برای خودم می سوزد. تا حالا بارها خودم را با قساوت تمام آزار داده ام. با قساوت تمام کشته ام. با بمب های کوچک و بزرگی که توی روحم جاسازی کرده ام. بمب هایی که وقتی منفجر شده اند تا مدت ها نمی توانسته ام از جایم تکان بخورم. با عشق های ناممکن و دوست داشتن های شدیدی که از همان اول می دانسته ام راه به جایی نمی برند. تا حالا هزاربار از خودم پرسیده ام که وقتی نمی توانی تا آخر یک عشق بروی چرا عاشق می شوی؟ نمی دانم توی آن نامه ها و ایمیل ها چه نوشته ای، اما هرچه باشند نمی خواهم بخوانم شان. این طوری راحت ترم. این طوری کم تر رنج می کشم. اگر توی آنها بمب گذاشته باشی یا گل رز، من نه گل رز را میخواهم نه بمب را. من می خواهم تا آنجا که در توان آدمی مثل من است فراموشت کنم. تو را. چشم هایت را. موهایت را که مدام از لای روسری ات می ریزند توی صورتت. دست هایت را که با آن انگشتری نگین سبز و ساعت فانتزی صفحه بزرگ دخترانه شان دلم را آشوب می کنند. خب من خسته ام. خسته شده ام. از عاشقیت و دوست داشتن های شدید. من واهمه ای ندارم از این که هزار بار اعتراف کنم در برابر معصومیت سپید و روشنی مثل زن، درمانده می شوم. میخواهم برای اولین بار چیزی را که دارد توی دلم متولد می شود و هنوز جنین کوچکی است(جنین کوچکی است ؟) سقط کنم. اتفاق تو نباید می افتاد و حالا که افتاده است من باید خودم را عادت بدهم به فراموش کردن آن. از هر هزار دختر یکی از آن ها برای من سوفی می شود . من باید تکلیف خودم را، یعنی تکلیف دلم را با این سوفی ها که با خودشان یک کوه پیدا عشق و هزار کوه ناپیدا اندوه می آورند روشن کنم. لعنت به این دنیای عوضی بی سر و ته. لعنت به این دنیای هیشکی به هیشکی و هرکی به هرکی که آدم ها حتا برای عاشق نشدن هم اختیاری از خودشان ندارند.
تهران در بعدازظهر / مصطفی مستور
....
پیش از اینکه تو رو ببینم فکر میکردم یه آدم دو دوتا چهارتام...که طوفانم نمی اندازتش
ولی فهمیدم بشرم....وقتی بارون میاد تازه میفهمی زمین صاف نیست...پر از چاله چوله و دست اندازه ...
ایرج قادری / پاتو زمین نذار ...
حس اینکه یکی دوستت داره ...
حس اینکه فک کنی مفیدی ...
حس اینکه یکی بهت تکیه کنه ...
حس اینکه برق عشق رو تو چشمای خانوم گلی ببینی ...
حس اینکه همه دنیای یه موجود کوچولو باشی ...
حس اینکه خوبی کنی بی منت ...
حس اینکه خوبیات به اطرافیانت رو یادت بره ...
حس اینکه وجودت حس میشه ...
حس اینکه اون بالایی حواسش بهت هست ...
واسه این همه حس قشنگ شکرت خدا ...
اینکه یه کسایی که یه روزی عشق و عاشقی رو مسخره میکردن حالا خودشون گرفتار عشق شدن یکی از مصداق های چوب خداس ...
من از بازی نور در وادی بی قلب ظلمت ها نمی ترسم
من از حرف جدایی ها
مرگ آشنایی ها
من از میلاد تلخ بی وفایی ها می ترسم